KADZIELNICA – patrz hasło „Trybularz”.
KANTOR – ministrant podtrzymujący śpiew całego ludu i nim kierujący. Intonuje aklamacje i śpiewy, wykonuje wezwania przy litaniach, a także w przypadku braku psałterzysty może wykonywać śpiewy międzylekcyjne. Podczas sprawowania Liturgii Godzin może na przemian z ludem śpiewać psalmy i hymny. Oprócz przygotowania muzycznego powinien on odznaczać się przygotowaniem liturgicznym.
KIELICH – naczynie liturgiczne w którym w czasie mszy św. składa się wino do konsekracji.
KOMUNIKANT – (łac. communicans = dzielący się z kimś) opłatek przypominający hostię, ale kilkakrotnie od niej mniejszy, służący do konsekracji i udzielania Komunii wiernym. Po przeistoczeniu , jako Ciało Pańskie, przechowywany w puszce w tabernakulum. Wypiekany jest wyłącznie z mąki i wody.
KOLĘDA – 1. pieśń religijna o tematyce bożonarodzeniowej. W Polsce kolędy zaczęto śpiewać prawdopodobnie w początkach XVI w. Tradycja narodowa przekazuje ich bardzo wiele – polski zbiór kolęd, jeśli nie jest najliczniejszy, to z pewnością należy do największych na świecie. O przywiązaniu do tych pieśni i ich wyjątkowym umiłowaniu świadczy to, iż mimo, że liturgiczny okres Bożego Narodzenia kończy się uroczystością Chrztu Pańskiego, to jednak w świątyniach śpiewa się kolędy aż do 2-go lutego – do święta Ofiarowania Pańskiego popularnie zwanego świętem Matki Bożej Gromnicznej.
2. Potocznie termin “kolęda” odnosi się do wizyty duszpasterskiej, którą kapłan składa wiernym w okresie po uroczystości Narodzenia Pańskiego.KOMŻA – krótsza szata liturgiczna, zawsze koloru białego; od IX wieku strój ministranta.
KROPIDŁO – przedmiot liturgiczny służący do obrzędu aspersji. Niejako wyróżniamy dwa rodzaje kropideł (służą one do tego samego, mają jednak nieco inny wygląd). Pierwsze z nich składa się z uchwytu, na którego końcu znajduje się metalowa kula z małymi otworkami. W środku znajduje się gąbka nasączona wodą święconą. Ten rodzaj kropidła stosuje się np. podczas wizyty duszpasterskiej. Drugi rodzaj posiada na końcu zamiast kuli, włosie. Drugi rodzaj kropidła częściej występuje podczas pokropienia wiernych w kościele. Kiedy kapłan kropi wiernych wodą święconą to jest to przypomnienie sakramentu chrztu i świadomego odrzucenia zła na rzecz dobra. Gdy kapłan święci określone przedmioty, wówczas jest to znak że Bóg bierze pod opiekę ludzi, którzy będą te przedmioty nosić.
KRUCYFERARIUSZ – ministrant krzyża. Poprawność wykonywania posługi:
Do procesji używa się tzw. krzyża procesyjnego. Krzyż ten jest umieszczony na specjalnym drzewcu. Należy zwrócić uwagę na to, aby nieść go pionowo; nie przechylając na boki. Figurka ukrzyżowanego Chrystusa zawsze jest zwrócona do przodu – w kierunku pochodu procesji, tak jak twarz ministranta. Krzyż niesiemy zawsze dwiema rękami. Biorąc do ręki krzyż całujemy go i niesiemy cały czas ze czcią. Kończąc posługę także całujemy krzyż i umieszczamy w przeznaczonym dla niego miejscu.
Ministrant krzyża idzie w procesji pomiędzy ministrantami światła. Jeżeli przejście jest wąskie, pozostaje on pół kroku za ministrantami światła – świece służą podkreśleniu znaczenia krzyża, a nie pleców krucyferariusza. Po dojściu procesji, ministrant krzyża ustawia go w odpowiednim stojaku lub odnosi do zakrystii. Może także ustawić się z nim twarzą w kierunku ludu w obrębie prezbiterium i tak pozostają przez całą mszę. Nie czyni wówczas żadnych gestów liturgicznych.
KONFESJONAŁ – tradycyjne miejsce sprawowania pokuty i pojednania. Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa confessio (= wyznanie). Nazwa ta wskazuje, że właśnie tam penitent wyznaje przed kapłanem swoje grzechy, czyli spowiada się.
Pierwotnie konfesjonał był jedynie siedzeniem dla kapłana, który sprawował sakrament pokuty. Z czasem pojawiła się kratka oddzielająca spowiednika od penitenta, a także zaczęto zabudowywać to miejsce celem zapewnienia jak najlepszych warunków do odprawiania spowiedzi (chodzi przede wszystkim o wyciszenie tego miejsca, a także o zachowanie dyskrecji). Bywa, że w tym celu konfesjonały umieszczone są w specjalnej kaplicy zwanej niekiedy kaplicą pojednania.
KONSEKRACJA – szukaj: Przeistoczenie.
KORPORAŁ – mały obrus lniany, na którym umieszcza się w czasie Liturgii Eucharystycznej dary ofiarne. Na korporale również przechowuje się i wystawia Najświętszy Sakrament.
KUSTODIA – mała puszka, w niej przechowuje się Najświętszą Hostię przeznaczoną do monstrancji.