AKOLITKI – tak często nazywane są świece, które dwóch ministrantów niesie obok Krzyża podczas procesyjnego wejścia na początku Mszy świętej. Świece te używane są później podczas czytania Ewangelii a także podczas Liturgii Eucharystycznej.

ALBA – biała (łac. albus – biały) szata liturgiczna, noszona przez kapłanów pod ornatem. Mają prawo nosić ją także posługujący wszystkich stopni, od pełniących funkcje liturgiczne ministrantów, przez posiadających tzw. posługi lektorów i akolitów, a na diakonach skończywszy. Alba jest szatą o długich, dość szerokich rękawach, sięgającą do kostek, wywodzącą się ze starożytnej tuniki. Pierwotnie sporządzana z lnu, współcześnie również z innych tkanin szlachetnych.Pierwotnie oznaczała u Rzymian białą szatę spodnią. W zastosowaniu kościelnym oznaczała białą szatę przeznaczoną dla duchowieństwa przy pewnych obrzędach. Synod Kartagiński (398) przepisał ją diakonom, ale tylko w czasie mszy (tempore oblationis) i przy czytaniu Ewangelii (tempore lectionis). Diakoni nosili albę o szczególnym kroju i ze specjalnego materiału. Papież Leon IV polecił (IX w.) sprawować mszę w specjalnie skrojonej albie. Od X w. datuje się używanie alby jedwabnej, a następnie ozdabianej haftami zwanymi parurami (z przodu, na rękawach, z tyłu, a także na humerale, zdobiono je perłami, błaszkami, haftowano herby fundatorów (w XVII w. tiul, koronki). Uprzednio alba była zarezerwowana dla prezbiterów, diakonów i subdiakonów w czasie sprawowania Eucharystii, po Vat. II albę mogą używać także ministranci, lektorzy, akolici.

AMBONA – jest miejscem, przy którym sprawowana jest Liturgia Słowa, jest miejscem, z którego głosi się Słowo Boże. W duchu Soboru Watykańskiego II, który mówi o dwóch stołach zastawianych podczas liturgii, jak ołtarz jest stołem eucharystycznym, tak ambona stanowi stół, który zastawiony jest Słowem Bożym. Dlatego od ambony wykonuje się czytania, psalm, odczytuje się Ewangelię, wygłasza się homilię i odczytuje się modlitwę wiernych. Nie powinno się natomiast wykonywać przy niej innych części, jak np. komentarze liturgiczne.

AMPUŁKI – używane począwszy od starożytności naczynia kształtem przypominające dzbanuszki, w których w czasie ofiarowania przynosi się wino i wodę. Zwykle umieszcza się je na szklanej lub metalowej tace.

ASPERSJA – obrzęd poświęcenia wody i pokropienia nią wiernych, przypominający o przyjętym przez nas sakramencie Chrztu św. Odbywa się na początku Mszy św. i zastępuje akt pokutny.