Strona ta powstała jako przygotowanie do przeżycia jubileuszowego roku 2018, w którym będziemy obchodzili 30. rocznicę powstania parafii pw. św. Maksymiliana Kolbego w Lubaniu-Księginkach. Umieszczone tu treści oraz materiał fotograficzny pochodzą z Kroniki Parafialnej, prowadzonej przez: p. Mariana Kwiecińskiego (15.07.1990-2001 i 2003-2005), p. Janinę Kochanowską (2001-2003) oraz p. Paulinę Kołodziejczak i p. Kamila Glazer (2005-2009). Będę wdzięczny za komentarze, które – mam taką nadzieję – poszerzą wiedzę o historii naszej parafii w okresie 30. minionych lat.
ks. Janusz Barski proboszcz
Księginki (dawniej Kerzdorf, Świecowo) – chociaż leżały najbliżej miasta Lubania, nigdy nie stały się jego częścią, w przeciwieństwie do innych, nieraz odległych wsi. Od początku wieś była własnością klasztoru sióstr magdalenek w Lubaniu. Magdalenki mieszkały w Lubaniu od początku XIV wieku, kiedy to w 1320 roku książę jaworski Henryk I ufundował tu klasztor. Chłopi pańszczyźniani zamieszkali w Księginkach musieli odrabiać na rzecz klasztoru pańszczyznę: właściciele gospodarstw pełnokmiecych dwa razy w tygodniu, a właściciele gospodarstw półkmiecych raz w tygodniu.
Mimo zwierzchnictwa klasztoru mieszkańcy około 1520 roku przeszli na protestantyzm. Księginki nie posiadały własnej parafii. Był tu jedynie lokalny cmentarz przy niewielkiej kaplicy. Wieś była wówczas podzielona na trzy części: Dolne i Środkowe Księginki należały do lubańskiej parafii Świętego Krzyża, a Księginki Górne do parafii w Kościelniku.
Księginki zawsze znane były z warzenia znakomitego piwa. Do XIX wieku wieś rozwijała się bardzo powoli. Była typową osadą rolniczą ze słabo rozwiniętym tkactwem (w 1798 r. mieszkało tu 23 tkaczy).
Po odkryciu pokładów gliny i bazaltu w XIX wieku nastąpił skokowy rozwój Księginek. We wsi powstała wielka cegielnia Heinkego i kopalnia bazaltu Alfreda Reiskiego z Lubania (przed wybuchem II wojny światowej zatrudniano 300 górników).
Dalszy rozwój przyspieszyła budowa linii kolejowej z Lubania do Jeleniej Góry (1865) i budowa stacji kolejowej na granicy wsi i miasta. Do kamieniołomu doprowadzono bocznicę kolejową.
W roku 1840 we wsi znajdowały się: dwór,70 domów, duży młyn wodny o dwóch kołach, 2 szynki, 23 warsztaty płóciennicze,21 różnych warsztatów rzemieślniczych.
W 1895 roku Księginki uzyskały połączenie kolejowe z Leśną. Powstały też duże zakłady włókiennicze i inne budowle użyteczności publicznej. Dużą popularnością cieszyły się tutejsze gospody: Goldene 44, Zur Eisenbahn, Zur deutschen Kaiser i zajazd Gustawa Weigela.
W czasie II wojny światowej utworzono na terenie Księginek obóz pracy przymusowej. Pod koniec wojny toczyły się tu zacięte walki. 20 lutego 1945 roku Rosjanie zajęli całą wieś. Aby odbić strategiczną stację kolejową w Lubaniu, Niemcy użyli potężnych sił pancernych. W pierwszych dniach marca Księginki zajęli ponownie Niemcy. Tak było aż do końca wojny.
Po II wojnie światowej:
W 1945 roku samodzielna gmina Kerzdorf uległa likwidacji, otrzymała polską nazwę Świecowo i została włączona do gminy wiejskiej Zaręba Górna. Zmiana nazwy na Księginki nastąpiła w 1946 roku. W 1954 roku wieś Księginki została dołączona do Lubania [autor: W. Pietrzak]
Nasza parafia swoimi korzeniami sięga czasów osadnictwa po II wojnie światowej – przybyły tu i zamieszkały osoby z różnych stron Polski oraz z terenu Rumunii. Obecnie to już historia – większość dzisiejszych Parafian to rodzimi lubaniacy oraz osoby przybyłe z innych regionów Polski. Środowisko parafii tworzą robotnicy oraz pracownicy rzemiosła i administracji państwowej. Jest także jedna wielopokoleniowa rodzina zajmująca się rolnictwem.
Z chwilą przyłączenia Księginek do Lubania stały się one filią parafii Świętej Trójcy. Pierwsze wzmianki o sprawowaniu mszy św. w kaplicy filialnej przez ks. prałata Jana Winiarskiego są datowane na jesień 1957 roku.
Fot.: Zdjęcia ks. Ludwika Antosza w 5-klasowej Szkole Podstawowej w Księginkach (zdjęcia ze zbiorów prywatnych).Fot.: 1977 r. Grupa uczniów na tle kaplicy w Księginkach (zdjęcia ze zbiorów prywatnych).
W latach 1979-1981 następuje rozbudowa kaplicy na Księginkach (niestety, w kronice nie ma na ten temat szerszych opracowań).
Zdjęcia z kroniki parafialnej (t.1)
Rok 1980 – powierzenie funkcji opiekuna kościoła i katechety w Szkole Podstawowej nr 4 ks. Jerzemu Jerce.
1985 r. – uroczystość I Komunii św.02.03.1988 roku proboszcz parafii pw. Świętej Trójcy w Lubaniu, ks. Zdzisław Więcław, skierował do Jego Eminencji Ks. Kardynała Henryka Gulbinowicza prośbę o utworzenie parafii w Lubaniu-Księginkach. Patronem parafii ma zostać św. Maksymilian Maria Kolbe.
Fot.: Widok kościoła od ul. Stawowej [Kronika parafialna]
27.06.1988 roku – W odpowiedzi na prośbę ks. Zdzisława Więcława Ksiądz Kardynał Henryk Gulbinowicz eryguje parafię pw. św. Maksymiliana Kolbego w Lubaniu-Księginkach.
25.09.1988 roku – Podczas wizytacji kanonicznej kościół parafialny zostaje poświęcony przez Księdza Biskupa Adama Dyczkowskiego.
Październik 1988 roku – rozpoczęcie prac przy budowie plebanii.
04.03.1989 roku – Zalewanie ław pod budowaną plebanię. 23.07.1989 roku – Inauguracja kiermaszu książki religijnej (prowadzi go p.Anna Przytulska). 09.09.1990 roku – Inauguracja działalności biblioteki parafialnej (prowadzona przez p. Grażynę Urbaniak).