Wigilia i Koncert Kolęd
Bożonarodzeniowy epilog na Księginkach
07-14.01.2024 r.
Z przyjemnością informuję, że w Galerii Foto można znaleźć fotograficzny zapis przebiegu Parafialnego Spotkania Opłatkowego A.D.2024. Zdjęcia zostały opublikowane zgodnie z normami Dekretu Konferencji Episkopatu Polski w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych w Kościele katolickim z dnia 13.03.2018 roku. Aby obejrzeć zawartość Galerii Foto i pobrać umieszczone tam fotografie, wystarczy wcisnąć TEN NAPIS, aktywując przekierowanie. SERDECZNIE ZAPRASZAM.
Z przyjemnością informuję, że w Galerii Foto można znaleźć fotograficzny zapis przebiegu 12. Parafialnego Koncertu Kolęd i Pastorałek. Zdjęcia zostały opublikowane zgodnie z normami Dekretu Konferencji Episkopatu Polski w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych w Kościele katolickim z dnia 13.03.2018 roku. Aby obejrzeć zawartość Galerii Foto i pobrać umieszczone tam fotografie, wystarczy wcisnąć TEN NAPIS, aktywując przekierowanie. SERDECZNIE ZAPRASZAM.
Dobiegł końca czas przeżywania i świętowania Tajemnicy Wcielenia – czas wielkiej radości i ciepła spotkań z najbliższymi. Czas ten w naszej parafii tradycyjnie wieńczymy dwiema odsłonami – Parafialnym Spotkaniem Opłatkowym oraz Koncertem Kolęd i Pastorałek.
Pierwszym wydarzeniem kończącym ten okres stała się Wigilia Parafialna, przeżyta w niedzielę Chrztu Pańskiego (07.01.2024 r.). W zamyśle organizatorów miała ona być czymś więcej niż tylko okazjonalne spotkanie opłatkowe, które w wielu wspólnotach zatraciło już charakter religijny, stając się po prostu uroczystym posiłkiem. Naszą intencją było stworzenie atmosfery, w której po prostu będziemy się ze sobą dobrze czuli – bez zerkania na zegarki, przy wspólnej modlitwie i śpiewie.
Pomogło tu miejsce (świetlica parafialna) oraz stan przygotowania spotkania. Zadbała o to kilkuosobowa grupa naszych Pań, które odmieniły radykalnie codzienne oblicze świetlicy. Można powiedzieć, że efektem kilkudniowej pracy stał się „full wypas” – tak na płaszczyźnie estetycznej, jak i gastronomicznej (kiedy zobaczyliśmy „hałdy” uszek stało się jasne, że dzisiaj „nagrzeszymy”… nieumiarkowaniem).
Organizując spotkanie „sięgnęliśmy do korzeni” zapraszając na Parafialną Wigilię wszystkie wspólnoty i formacje działające w parafii. Odpowiedź była dla nas pozytywnym zaskoczeniem – uczestnicy reprezentowali wspólnoty Żywego Różańca, Rycerstwa Niepokalanej, chóru „Maksymilianki”, Rady Parafialnej, scholi „Dzieciaki z Bożej Paki – Reaktywacja” oraz innych, mniejszych grup parafialnych. Wigilię – zgodnie z tradycją – rozpoczął proboszcz, przewodnicząc naszej modlitwie. Wysłuchaliśmy więc fragmentu Ewangelii o narodzinach Jezusa; modlitwą objęliśmy nasze wspólnoty, rodziny, żyjących i zmarłych. Nie zapomnieliśmy także o tych, których z różnych powodów nie było dzisiaj z nami. Zwieńczeniem tej części wigilii stały się serdeczności naszego „szeryfa”, który z opłatkiem w ręku życzył nam po prostu tego, by „Boże Narodzenie, tym co w nim najcenniejsze, trwało w nas przez cały rok /…/ a same święta były tylko odświeżeniem, podładowaniem akumulatorów naszej ludzkiej empatii pobłogosławionej przez Bożą Miłość – Chrystusa”.
Emocje wyczerpują rezerwy energetyczne – nic więc dziwnego, że po tej pierwszej części z zapałem przystąpiliśmy do konsumpcji (tym bardziej, że barszcz pachniał i smakował wyśmienicie). Najpierw oczywiście zaspokoiliśmy „braki podstawowe”, a kiedy już zaczęła nas ogarniać błogość rozpoczęliśmy „konsumpcję wyrywkową” – tu odrobinka, i tu także. „Prawdziwi z nas koneserzy”.
Oczywiście nie mogło zabraknąć kolęd. Byliśmy na to przygotowani. O rytmikę wykonań zadbał profesjonalny perkusista, p. Andrzej (wprawdzie wybijany rytm kolidował z niektórymi „dostojniejszymi” aranżacjami, ale… przyjmowane to było z humorem i uśmiechem).
W końcu przyszedł moment „kryzysu”, kiedy wyczerpaliśmy zapasy śpiewników [a nikomu nie chciało się jeszcze wychodzić (co samo w sobie jest już ewenementem)]. Zaczęły się więc pogaduszki [z których – jak przyznał „szeryf” – proboszcz poznał wiele „parafialnych sekretów”]. Czas więc upływał nam owocnie.
Wreszcie ktoś dał hasło do „ewakuacji” Zaczęło się powszechne wstawanie (wiadomo, efekt lawiny), sprzątanie i opuszczanie lokalu.
Tydzień później (14.01.2024 r.) przeżyliśmy drugą odsłonę bożonarodzeniowego epilogu – 12. Parafialny Koncert Kolęd i Pastorałek, którego przesłaniem stały się słowa „Największy Gazda”. „Rozśpiewane spotkanie” poprzedziła oczywiście Eucharystia, o której muzyczną oprawę zadbał chór parafialny „Maksymilianki” i schola „Dzieciaki z Bożej Paki – Reaktywacja”. Wspólny śpiew, animowany przez obie grupy dał nam przedsmak tego, co czekało nas podczas koncertu.
Miał on charakter wyjątkowy. Po raz pierwszy po doświadczeniach covidowych w „księgińskiej szopce” pojawili się debiutanci oraz goście spoza parafii. Z racji zróżnicowania form wykonania koncert został podzielony na 2 części: prezentacje indywidualne oraz zespołowe.
Pierwszą część rozpoczął debiutant naszych spotkań, p. Stanisław, który przygotował aranżacje 3. kolęd, wykonanych ma akordeonie. Czuć było „debiutancką tremę”, ale… dziękujemy za udział w naszym kolędowaniu.
Kolejne uczestniczki koncertu, panie Małgorzata i Kazimiera, przedstawiły kolędę „Oj maluśki, maluśki” [który „chodził za nimi – jak przyznały – od kilku lat]. Brawurowo i pięknie wykonany utwór (z „góralskim zaśpiewem”) został nagrodzony gromkimi brawami.
Ostatnim wykonawcą indywidualnym był p. Ryszard (który zawitał u nas po 3-letniej przerwie). Wybrał bardzo trudne utwory: „Kolęda dla nieobecnych” i „Dziś nadzieja rodzi się”, ale… dał sobie z tym radę wyśmienicie. Myślę, że najlepszą oceną jakości prezentacji była owacja po jej zakończeniu.
Począwszy od ubiegłorocznego koncertu do jego kanonu doszło także wspólne kolędowanie. Oczywiście animowała go p. Maria (dbająca na co dzień o jakość naszego „chwalenia Boga śpiewem”). Wykonane wspólnie kolędy „Bóg się rodzi” i „Przybieżeli do Betlejem” zabrzmiały naprawdę majestatycznie.
Wspólne kolędowanie stało się czasem przygotowania do prezentacji naszych Gości – zespołu „Bazalt” i bardzo młodej solistki Julii, którzy zaprezentowali nam 4 utwory: „Pastuszek bosy”, „Znak pokoju”, „Wśród nocnej ciszy” i „Gdy się Chrystus rodzi”. Powiedzieć, że zabrzmiało to rewelacyjnie, to… nic nie powiedzieć. Zespół, który oprawiał ostatnie w naszej historii festyny parafialne, zachwycił nas aranżacjami i ich wykonaniem. Największe zaś brawa zebrała Julka, która – mimo stresu – piękne zaśpiewała pastorałkę „Pastuszek bosy”. Oj, działo się.
Wśród wykonawców zbiorowych nie mogło zabraknąć parafialnej scholi „Dzieciaki z Bożej Paki – Reaktywacja”. Grupa może niewielka (4 osoby, z czego w koncercie wzięła udział grupa 3-osobowa + gitara), ale przez cały rok oprawia muzycznie niedzielne Msze Św. z udziałem dzieci. Na koncertową prezentację złożyły się 4 utwory: „Cicha noc”, „Bóg w stajni”, „Cieszmy się i pod niebiosy” oraz „Znak pokoju”. O ile 2 pierwsze utwory dały możność obserwacji możliwości naszych dziewczyn, o tyle w dwóch pozostałych włączaliśmy się w refrenach, pokazując swoje możliwości. Było „czadersko”.
Wreszcie nadszedł czas na prezentację ostatniej grupy – chóru parafialnego „Maksymilianki”. Nasze Panie, świętujące niedawno 10-lecie istnienia, przygotowały prezentację złożoną z 4 utworów: „Betlejemska miłość”, „Józefie, stajenki nie szukaj”, „Cicha noc” i „Śpij, Dziecino mała”. Można powiedzieć, że stała się ona „ucztą dla koneserów” – współbrzmienie dwóch głosów oraz spokojne i profesjonalne wykonanie zostało nagrodzone owacją uczestników.
Obie odsłony bożonarodzeniowego epilogu miała jeden wspólny mianownik – zdecydowanie większą liczbę osób uczestniczących w opisanych wydarzeniach. Tak było podczas spotkania opłatkowego. Również koncert zgromadził nie tylko sporą liczbę wykonawców, ale także dużo większą (w porównaniu z latami minionymi) rzeszę uczestników. Im też serdecznie dziękujemy za poświęcony nam czas i wsparcie – warto śpiewać, kiedy ma się dla kogo.
Zapraszam także do obejrzenia pełniejszego zapisu zdjęciowego w galerii foto – linki przekierowujące zostały umieszczone na początku tego opisu.
Tekst i foto: ks. Janusz Barski