„NIEPODLEGŁOŚCIOWY RÓŻANIEC”
Z przyjemnością informuję, że w Galerii Foto można znaleźć zapis fotograficzny misterium. Aby przekierować się do Galerii Foto, wystarczy wcisnąć TEN NAPIS. Górna ikonka daje możliwość pobrania fotografii, niżej została umieszczona prezentacja. SERDECZNIE ZAPRASZAM.
11 listopada 2015 roku – 97. rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości – to okazja do świętowania, dziękczynienia za wolną Rzecząpospolitą i refleksji nad Jej historią oraz teraźniejszością. To także okazja do zamyślenia nad tym, jak budujemy jej wizerunek w naszych wspólnotach rodzinnych.
W naszej parafii dzisiejsze świętowanie przebiegło w dwóch odsłonach. Pierwszą była oczywiście uroczysta Eucharystia w intencji Ojczyzny. To w jej trakcie celebrujący ją proboszcz nawiązał do trzech wartości, o których przypominają umieszczane na sztandarach słowa: „Bóg – Honor – Ojczyzna”. „Dzisiaj stajemy przy ołtarzu Ofiary Chrystusa, aby pochylić się nad tą trzecią wartością – Ojczyzną, która jest „naszym wspólnym obowiązkiem” /…/ Dziękujemy za Ojczyznę, która jest sumą „małych ojczyzn”, budowanych w naszych rodzinach, wspólnotach sąsiedzkich, pracowniczych” – usłyszeliśmy. Nawiązując do tej myśli oraz Ewangelii zostaliśmy zachęceni do dziękczynienia za wolność Rzeczypospolitej, ale także do refleksji, czy czujemy za nią odpowiedzialność i w jaki sposób podejmujemy to oddolne dzieło naprawy jej stabilności. Homilię zakończyła „Modlitwa za Ojczyznę” ks. Piotra Skargi, zaś Eucharystię – wspólne odśpiewanie „Boże, coś Polskę”.
Drugą odsłoną dzisiejszego świętowania stało się misterium modlitewne zatytułowane „Różaniec Niepodległościowy”, będący naszym darem dla tych, którzy walcząc i pracując poświęcili swoje życie Ojczyźnie ziemskiej – „wierzymy i prosimy o to, by ich ofiara została przez Boga przyjęta i nagrodzona chwałą w Ojczyźnie w niebie” (słowa ze wstępu misterium).
Dzisiejsze misterium miało nie tylko bardzo uroczysty charakter. Było także dowodem na „ekumeniczny” charakter modlitwy – wśród osób animujących naszą modlitwę były dzieci (Parafialna Schola „Dzieciaki z Bożej Paki”), młodzież (reprezentująca lubańskie Gimnazjum nr 1) , a także osoby dorosłe (nauczyciele, członkinie Żywego Różańca, Rycerstwa Niepokalanej i Chóru Parafialnego „Maksymilianki” oraz osoby niezrzeszone). Mimo różnic pokoleniowych cała ta grupa świetnie ze sobą współpracowała, dając nam możliwość przeżycia pięknej wspólnotowej modlitwy – ten charakter szczególnie podkreślał wspólny śpiew kanonów, kończących każdą tajemnicę różańca.
Misterium stało się czasem zadumy – bardzo emocjonalne recytacje poezji, kreatywność podczas prowadzenia wstępów do poszczególnych tajemnic oraz harmonia wspólnego śpiewu dały możność refleksji (niekiedy bardzo osobistej) o tych, którym zawdzięczamy możliwość myślenia i mówienia po polsku. Podkreślił to w słowie podziękowania nasz proboszcz: „Patriotyzmu uczymy się w naszych rodzinach i często na kolanach, bez wielkich słów, za to z wielką głębią wartości w sercu – dzisiaj to właśnie od serca płynęły do nas słowa, które zachowajmy na jak najdłużej w szarej codzienności”.
Zwieńczeniem tego opisu niech staną się słowa „Gawędy o miłości ziemi ojczystej” Wisławy Szymborskiej:
„Ziemio ojczysta, ziemio jasna, nie będę powalonym drzewem.
Codziennie mocniej w ciebie wrastam radością, smutkiem, dumą, gniewem…”