UROCZYSTOŚĆ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH I DZIEŃ ZADUSZNY A.D.2008
„Wierzę w ścieżkę trudną poza czas
Wierzę, że nie gaśnie myśl i czyn
Wierzę, którym powierzono każdy krok
Wierzę to co dał nam świat.”
Te dwa dni, 1-2 listopada, mają wyjątkowy charakter, i choć złączone z tradycją odwiedzania i modlitwy przy grobach bliskich, służą rozważeniu zupełnie różnych tajemnic. W tym roku obchody obu świąt miały duchowo bardzo bogaty i uroczysty przebieg; novum stało się zaangażowanie w jego organizację naszej parafialnej Scholi oraz grupy Młodzieży, przygotowującej się do przyjęcia darów Ducha Świętego w sakramencie bierzmowania. Z tej też racji opis obchodów rozpocznie relacja jednej z uczestniczek i organizatorek „Refleksji Listopadowej”, Magdy. Której relacja – jak łatwo zauważyć – oddaje dynamizm i emocjonalność przeżywania tego czasu. Serdecznie zapraszam ks. Janusz
Nasz Kochany Proboszcz po raz kolejny powalił na kolana całą (obecną) księgińską społeczność. Choć powinniśmy już przyzwyczaić się do pomysłowości i eksperymentów Księdza, znów zostaliśmy miło zaskoczeni. Nie da się opisać słowami nastroju, który panował w naszym kościele tego wieczoru. Jedną z głównych ról odgrywały świeczki (które prawie podpaliły Księdza sutannę, ofiarnie ratowaną przez „Żywy Różaniec”…)
Zostały ułożone na środku świątyni w kształcie różańca. Były nie tylko tłem pięknej modlitwy, ale także nadawały jej wyjątkowe „ciepło”. Oprócz światełek, szczególny klimat stwarzała muzyka Vangelisa i Czesława Niemena. Śliczne pieśni zaśpiewała także nasza Schola Parafialna (niestety nadal bez nazwy). Wielu wzruszeń dostarczyły teksty czytane przez młodzież Gimnazjum nr 1 (choć pierwsze próby, przebiegające w „twórczych bólach” wcale na to nie wskazywały). Szczególnym motywem były wiersze Ks. Twardowskiego i cytaty z Księgi Koheleta. Nie muszę chyba wspominać, że jest to autorski scenariusz naszego ks.proboszcza. Na sukces „Listopadowej Refleksji” wpłynęła także ciężka praca Pani Bożeny i Beaty, które podjęły się przygotowania scenografii „Refleksji” oraz Pani Małgosi, która przyjęła obowiązki konsultantki ds. muzyki. Jest więc to nasze wspólne dzieło, z którego jesteśmy bardzo dumni.
Magdalena Kołodziejczak
„ŚPIESZMY SIĘ KOCHAĆ LUDZI…”
Dni rozpoczynające miesiąc wspomnienia i modlitwy za naszych bliskich zmarłych, są okazją konfrontacji z tajemnicą Obcowania Świętych i pochylenia się nad Kościołem Oczyszczającym się. Każdy z tych dni ma swój wyjątkowy charakter i kieruje naszą uwagę na jedną z płaszczyzn funkcjonowania Kościoła: my, Kościół Pielgrzymujący, wspierani orędownictwem i modlitwami Kościoła Triumfującego, otaczamy naszą pamięcią i ofiarujemy konkretną pomoc Kościołowi Oczyszczającemu się.
W naszej parafii zamyślenie nad tajemnicą życia, śmierci i powszechnego powołania do świętości miało swoje trzy odsłony.
Pierwszą stanowiły Msze święte, umożliwiające podjęcie refleksji nad istotą świętości w naszym życiu, obecnością Kościoła Triumfującego w przeżywaniu przez nas postawy wiary oraz rolą Świętych. W szczególnie przekonujący sposób o prawdach tych wypowiadały się dzieci podczas swojej Mszy św. – warto było ich posłuchać; nawet my, dorośli, mogliśmy wyciągnąć z tego dla siebie wiele cennych i trafnych uwag (zresztą, z dochodzących do mnie relacji uczestników Mszy św. o godz. 10:00 wynika jasno, że między innymi te spontaniczne wypowiedzi stały się szczególnie zauważalnym owocem naszych niedzielnych spotkań – tu wielkie brawa dla Reginki, która zyskała sobie miano „parafialnej homiletyki” za piękne i mądre wypowiedzi).
Drugą odsłoną (już o charakterze ogólnomiejskim), wprowadzającą nas w tajemnicę łączności nas z Kościołem Oczyszczającym się, stała się popołudniowa procesja na miejscowym cmentarzu, gromadząca mieszkańców Lubania i wielu Gości, rozpoczęta w kościele p.w. Świętej Trójcy w Lubaniu. „To jedyny dzień, kiedy żyjący odwiedzają zmarłych, a ci wchodzą w codzienność żyjących” – usłyszeliśmy w homilii przy pierwszej stacji. Księża wikariusze parafii NSPJ i Świętej Trójcy oraz nasz Ksiądz Dziekan, w piękny sposób przybliżyli nam istotę obu dni, pomagając w pełni świadomie ofiarować dar modlitwy w lubańskiej nekropolii – świętym miejscu naszego miasta. Duża ilość uczestników oraz (sprzyjająca nam) dobra pogoda sprawiły, że czas modlitwy został przeżyty w atmosferze rozmodlonej refleksji.
W naszej parafii obchody uroczystości Wszystkich Świętych nie zakończyły się jednak popołudniowym nabożeństwem. Schola parafialna i grupa kandydatów do Bierzmowania przygotowała bowiem dla nas „wieczorny czas zadumy” – misterium słowno-muzyczne „Listopadowa Refleksja”. Na przygotowanie nie mieliśmy zbyt wiele czasu – mimo to jednak piątkowa próba pokazała, że Schola i Młodzież naprawdę dały z siebie wszystko, aby ten czas mógł być przez nas właściwie i pięknie przeżyty.
Rozpoczęta o zmroku „Refleksja” dała okazję wspomnienia tych, których pamięć zatarł nieubłagany czas – tłem tego wspomnienia stał się utwór „Dziwny jest ten świat” w wykonaniu Czesława Niemena. Deklamacja poezji (w tym ks. Twardowskiego), połączona z muzycznym podkładem kanonów i utworów Vangelisa oraz pieśniami w wykonaniu Scholi parafialnej, stworzyły w efekcie piękną atmosferę zadumy i modlitwy, której zwieńczeniem stały się „pierwsze wypominki” – modlitwa „różańcem światła” ofiarowana za naszych bliskich zmarłych. 
Czas misterium (mimo, iż została ona przeprowadzona po raz pierwszy) zgromadził w kościele wielu parafian oraz gości, którzy podkreślali później wspaniały klimat modlitwy, w który wprowadzili nas „stanowiący przyszłość Kościoła” dzieci i młodzież.
Reasumując pragnę podkreślić piękno, które całości tego dnia nadali Ci, na których tak zwracał uwagę sługa Boży, Jan Paweł II – dzieci i młodzież. Im też w szczególny sposób dziękuję za zaangażowanie i ofiarowanie swojego czasu. Dziękuję także osobom, bez których pomocy ten dzień zostałby przeżyty dużo skromniej. DZIĘKUJĘ…
Paniom: Beacie i Paulinie – za przygotowanie wymownej dekoracji listopadowej;
Paniom: Małgorzacie, Kazimierze i Krystynie – za przygotowanie i ozdobienie prezbiterium kościoła;
prowadzącym „Refleksję”: Magdzie, Martynie, Małgosi, Agnieszce, Joasi, Patrycji i Dorocie – za wkład pracy i piękną postawę podczas misterium;
współprowadzącej „Refleksję” Scholi parafialnej, pod kierunkiem niezastąpionych Natalii i Oli;
Paniom: Małgosi i Beacie – za aranżację muzyczną misterium;
Jarkowi – za godne reprezentowanie podczas „Refleksji” grupy LSO;
Przedstawicielom wspólnoty Żywego Różańca, Rycerstwa Niepokalanej, parafialnego Zespołu Synodalnego i Rady Parafialnej – za piękne poprowadzenie modlitwy wypominkowej;
Pani Beacie – za uwiecznienie misterium zapisem DVD;
Panu Ryszardowi – za zadbanie o serwis foto.
Wielkie podziękowanie należy się także wszystkim uczestnikom, którzy poświęcili swój czas refleksji nad bliskimi zmarłymi oraz (co bardzo istotne) wyrażeniu aprobaty dla pracy księgińskich dzieci i młodzieży.
WSZYSTKIM ZA WSZYSTKO SKŁADAM SERDECZNE „BÓG ZAPŁAĆ” ks. Janusz